تشخیص کمی باقی مانده های دارویی در مواد غذایی با منشأ حیوانی اهمیت ویژه ای دارد. استفاده مفرط از داورهای دامپزشکی از جمله آنتی بیوتیک ها به علت باقی ماندن در فرآورده های دامی مثل گوشت، شیر، تخم مرغ، تهدید جدی برای مصرف کننده است. شناسایی سریع آنتی بیوتیک با استفاده از ابزاری کارآمد، سریع، مقرون به صرفه و اختصاصی برای کاهش خطر و کنترل امنیت غذایی ضروری به نظر می رسد. در مطالعه حاضر، یک آپتاحسگر مبتنی بر الکترود مداد گرافیتی اصلاح شده با نانوموادها شامل گرافن و طلا جهت تشخیص سریع آنتی بیوتیک تتراسایکلین در نمونه های شیر توسعه داده شد. تکنیک های ولتامتری چرخه ای و پالس تفاضلی برای ارزیابی پاسخ آپتاحسگر مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور اصلاح الکترود مداد گرافیتی نرخ روبش (40 میلی ولت بر ثانیه) و تعداد سیکل (10) و زمان تثبیت گرافن (90 دقیقه) بهینه شدند. تحت شرایط بهینه، با استفاده از تکنیک ولتامتری پالس تفاضلی مشخص شد که در محدوده 12-10×1 تا5-10×1 مولار با افزایش غلظت، جریان به طور خطی افزایش می یابد (985/0R² =). حد تشخیص کمی آپتاحسگر 13-10×4/1 مولار به دست آمد. بررسی مشخصه های عملکردی شامل تکرارپذیری، تکثیرپذیری، پایداری و انتخاب پذیری حاکی از کارایی قابل قبول آپتاحسگر داشت. درصد بازیابی آپتاحسگر در نمونه های شیر بین 8/92 تا 4/98 درصد به دست آمد. در مجموع آپتاحسگر ساخته شده کارایی لازم را برای شناسایی تتراسایکلین در نمونه های شیر داشت.

استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها منجر به تجمع بقایای آن ها در محیط زیست شده است که به دلیل پتانسیل آن ها در ارتقاء مقاومت آنتی بیوتیکی تهدیدی قابل توجه برای سلامت اکولوژیکی و انسان است. تشخیص این بقایا به دلیل غلظت کم و پیچیدگی نمونه های محیطی بحث برانگیز است. روش های سنتی نیز برای تشخیص این باقی مانده ها اغلب دست وپا گیر، وقت گیر و فاقد حساسیت هستند. نانوبیوسنسورهایی الکتروشیمیایی، فیزیکوشیمیایی، گاز، مولکولی و متابولیکی راه حل امیدوارکننده ای را ارائه می دهند که حساسیت، انتخابی بودن و قابلیت های تشخیص سریع مقادیر کم باقی مانده آنتی بیوتیک ها در محیط را ارائه می دهند. مقالات مورد بررسی در پژوهش مروری حاضر مربوط به دوره زمانی 2014 تا 2024 است. این مطالعه کاربرد نوآورانه فناوری نانوبیوسنسورها را به عنوان راه حلی در تشخیص باقی مانده های آنتی بیوتیک ها در محیط بررسی می کند و علاوه بر این، مقاله به دنبال مشخص کردن پتانسیل ادغام هوش مصنوعی (AI) با فناوری نانوبیوسنسور برای افزایش قابلیت های تشخیص باقی مانده آنتی بیوتیک ها در محیط زیست و غلبه بر برخی محدودیت ها در این مسیر است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها ممکن است سبب باقی مانده های دارویی در مواد غذایی و هم چنین القای واکنش های آلرژی زا در انسان گردد. علاوه براین، مقاومت به باکتری های پاتوژن به طور مداوم درنتیجه استفاده از آنتی بیوتیک ها، کاهش پیدا می کند. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی حضور سه گروه آنتی بیوتیکی معمول شامل فلوروکینولون ها، تتراسایکلین ها و سولفونامیدها در گوشت مرغ و تخم مرغ مصرفی ارتش جمهوری اسلامی ایران است. از 70نمونه شامل گوشت مرغ و تخم مرغ از سردخانه های ارتش نمونه برداری و با استفاده از آزمون الایزا نسبت به تعیین باقی مانده های آنتی بیوتیکی اقدام گردید. از 35 نمونه آنالیز شده گوشت مرغ، 35 (100%)، 30 (85.71%) و 28 (80.00%) نمونه به ترتیب آلوده به فلوروکینولون، تتراسایکلین و سولفونامید بودند. میانگین ± خطای استاندارد سطوح باقی مانده های فلوروکینولون، تتراسایکلین و سولفونامید، به ترتیب 4.30 ± 72.59، 1.6 ± 15.35 و 3.61 ± 36.52 میکروگرم در هر کیلوگرم در نمونه های گوشت مرغ بود. 4 (11.43%) نمونه از نمونه های گوشت مرغ بالاتر از حداکثر مقدار باقی مانده (MRL) بودند. این مطالعه نشان داد که 4 (.4311%)، 8 (22.85%) و صفر نمونه از 35 نمونه تخم مرغ برای باقی مانده های فلوروکینولون، تتراسایکلین و سولفونامید مثبت می باشند. میانگین ± خطای استاندارد سطوح باقی مانده های فلوروکینولون، تتراسایکلین و سولفونامید، به ترتیب 0.6 ± 1.23، 0.94 ± 2.84 و صفر میکروگرم در هر کیلوگرم در نمونه های تخم مرغ بود. این مطالعه نشان داد که بعضی از نمونه های گوشت مرغ و تخم مرغ مصرفی ارتش جمهوری اسلامی ایران دارای باقی مانده آنتی بیوتیک می باشند، لذا با توجه به مخاطرات وجود باقی مانده های دارویی در مواد غذایی، پایش دائمی محصولات پروتئینی برای احراز سلامتی آن برای مصرف انسان ضروری می باشد.

مقدمه: در سال های اخیر، شواهد متعددی از مصرف گسترده آنتی بیوتیک های گروه تتراسایکلین برای پرورش طیور در برخی از مناطق جهان مشاهده شده است و در برخی موارد، باقی مانده این آنتی بیوتیک ها از حدود مجاز تعیین شده فراتر رفته، اما تاکنون گزارش این مورد در ایران منتشر نشده است.روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی در پاییز سال 1393، بر روی 40 نمونه تخم مرغ صنعتی از برندهای مختلف و 6 نمونه تخم مرغ بومی که به صورت تصادفی از سطح شهر اصفهان جمع آوری شده بود، انجام گرفت. نمونه ها از لحاظ باقی مانده تتراسایکلین با استفاده از روش کیت اختصاصی ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay) مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: محدوده میزان باقی مانده تتراسایکلین در نمونه های تخم مرغ بین 0.56 تا 9.7 ppb (میانگین 3.1 ppb) به دست آمد. این مقدار در مقایسه با حداکثر مجاز باقی مانده (Maximum residue levels یا MRLs) تتراسایکلین در تخم مرغ (200 ppb) که توسط کمیته اروپا تعیین شده است، نشان دهنده مقدار مجاز باقی مانده آنتی بیوتیک در نمونه های تخم مرغ بود. همچنین، بررسی جداگانه زرده و سفیده نمونه ها، بیانگر بالاتر بودن باقی مانده دارو در زرده نسبت به سفیده بود.نتیجه گیری: نتیجه کلی مطالعه حاکی از ایمن بودن تخم مرغ های عرضه شده در سطح شهر اصفهان از لحاظ باقی مانده آنتی بیوتیک تتراسایکلین می باشد.

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات فرآیندهای مختلف پخت نظیر آب پز کردن، کباب کردن و میکروویو کردن بر باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات، کبد و سنگدان جوجه های گوشتی بود. به هر یک از جوجه ها، آنتی بیوتیک انروفلوکساسین به میزان 0.5 در هزار در آب آشامیدنی به مدت 5 روز تجویز گردید و آب و غذای مشابه گروه شاهد در اختیارشان قرار گرفت. سپس از هر لاشه به طور مجزا و در شرایط آسپتیک از بافت های گوشت، کبد و سنگدان نمونه برداری شد. باقیمانده انروفلوکساسین با استفاده از روش میکروبی و پلیت حاوی باکتری اشریشیا کولای بررسی شد. بعد از انجام مراحل مختلف آزمایش بر روی نمونه های خام و تایید وجود بقایای آنتی بیوتیک، نمونه های مثبت خام با استفاده روش های مختلف پخت، پخته شدند و پس از آن بار دیگر نمونه های پخته نیز با روش مشابه مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از انجام فرآیندهای مختلف پخت باقی مانده این دارو کاهش می یابد. بیشترین میزان کاهش در نمونه های گوشت و سنگدان پخته مربوط به فرآیندهای آب پز کردن و در نمونه های کبد پخته مربوط به فرآیند کبابی بود و بیشترین میزان باقی مانده قابل تشخیص مربوط به فرآیند میکروویو کردن در مورد تمامی نمونه های پخته بود. با توجه به نتایج این تحقیق می توان این چنین نتیجه گیری کرد که فرآیندهای پخت مواد غذایی نمی تواند میزان کلی این آنتی بیوتیک ها را از بین ببرد بلکه فقط می تواند میزان آن را کاهش دهد و قسمت اعظم باقی مانده ها نیز در طی فرآیند آب پز کردن از بافت به مایع پخت تراوش می کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه: مصرف فرآورده های غذایی با منشا دامی حاوی باقی مانده آنتی بیوتیکی نگرانی های زیادی را در مصرف کنندگان ایجاد کرده است.هدف: مطالعه حاضر به منظور ارزیابی باقی مانده آنتی بیوتیک ها در نمونه های شیر خام استان قزوین انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 200 نمونه شیر خام از دامداری های صنعتی استان قزوین طی فصول گرم و سرد در سال 1391 به طور تصادفی جمع آوری و از لحاظ باقی مانده های انروفلوکساسین، جنتامایسین، تتراسایکلین، تایلوزین، کلرامفنیکل و سولفانامیدها با استفاده از روش های دلو و کیت های اختصاصی الایزا بررسی شدند. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس آنوا توکی تحلیل شدند.یافته ها: با روش دلو تعداد 86 نمونه شیر (%43) حاوی باقی مانده آنتی بیوتیک بودند. با کیت الایزای اختصاصی، آنتی بیوتیک های سولفانامید (12.99±20.4 نانوگرم بر میلی لیتر) و جنتامایسین (14.92±20.06 نانوگرم بر میلی لیتر) بالاترین میانگین مقادیر و کلرامفنیکل (0.07±0.13 نانوگرم بر میلی لیتر) کم ترین میانگین مقادیر را داشتند. میانگین مقادیر آنتی بیوتیک های بررسی شده طی فصل گرم در مقایسه با فصل سرد به طور معنی داری بالاتر بود. مقادیر کلرامفنیکل در تمامی نمونه های مثبت بالاتر از حد مجاز (صفر) بود. %25.39 نمونه های شیر مقادیر سولفانامید بالاتر از حد مجاز (25 میکروگرم بر لیتر) داشتند.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، نظارت گسترده و دقیق بر روی تولید و عرضه فرآورده های غذایی با منشا دامی به ویژه شیر و ارزیابی وجود باقی مانده های دارویی در آن ها ضروری است.